سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

در آغاز شایسته است بدانیم که با توجه به کروی بودن زمین و گردش آن پیرامون خورشید، مطالع کشورها مختلف است. قرآن کریم به این واقعیت اشاره کرده و فرموده است: «فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ» (معارج/40). (سوگند نمی‌خورم به خدای مشرق‌ها و مغرب‌ها، به یقین ما توانا هستیم). به عبارتی: بسا در یک کشور شب باشد و هم‌زمان در کشوری آن سوی زمین روز باشد

این روزه با کنترل زبان در برابر سخنان بیهوده و غوطه‌وری در امور باطل، جدال، خصومت، دروغ، سخن‌چینی، دشنام، ستم، نفرین، تمسخر و تحقیر تحقق می‌یابد. گرچه باید همیشه زبان را کنترل کرد، اما هنگام روزه بر بازداشتن آن تأکید بیش‌تری شده است. در روایات فراوانی این امر از رسول الله ـ صلی الله علیه و سلم ـ به یادگار مانده است. بخاری و مسلم از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت کرده‌اند

روزه‌ی دل از والاترین انواع روزه‌ها است. غزالی ـ رحمه الله ـ در کتاب «احیای علوم دین» آن را روزه‌ی خصوص الخصوص نامیده است. منظور، بازداشتن دل است از دغدغه‌های بی‌ارزش و افکار دنیوی و جلوگیری کامل آن از غیر خدا. به عبارتی، یعنی روی آوردن کامل به خداوند ـ عزوجل ـ و روی‌گردانی از غیر خداوند سبحان. 
قلب خاستگاه خوشبختی و بدبختی، ایمان و کفر، و یقین و شک است.

روزه‌ی شرمگاه یعنی دوری از زنا، هم‌جنس‌گرایی یا خودارضایی. هر کس به این گناهان آلوده شود، طبق تعریف قرآن کریم، تجاوزگر است: «وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ. إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَامَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ. فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ» (مؤمنون/5-7). (و کسانی که نگه‌دارندگان شرمگاه‌های خود هستند. مگر بر همسران‌شان یا آن‌که دستان‌شان مالک شده است، در این صورت سرزنش‌شده نیستند. هر کس آن سوی این را بطلبد، پس آنان همان تجاوزگران‌اند).

روزه‌ی چشم یعنی بازداشتن آن از آن‌چه خدا حرام کرده است: «قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ. وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ» (نور/30-31). (به مردان مؤمن بگو از نگاه‌های خویش بکاهند و شرمگاه‌های‌شان را نگه دارند. آن، برای‌شان پیراسته‌تر است. به یقین خدا به آن‌چه می‌سازند، بسی آگاه است).